ဘီဒိုရွင္းျပီး စိတ္ကိုယတိျပတ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ မဝတ္ေတာ့တဲ့ အက်ီေတြကို ဒီအတိုင္း ေဂ်ာင္ထိုးထားမဲ့တူတူ ရွင္းထုတ္ပစ္လိုက္မယ္ ဆိုျပီး ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ေတြနဲ႕ထည့္လိုတဲ့သူကိုေပးမယ္လို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ထြက္လာတာကေတာ့ ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ အၾကီးစား ဆန္တအိပ္စာမရွိတရွိ အထုပ္တထုပ္ရယ္ အေသးတထုပ္ရယ္ပါ။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္က်န္ပါေသးတယ္။ လူ႕စိတ္ သံေယာဇဥ္ဆိုတာကလဲ အခက္သားပဲ အသုံးမလိုတဲ့ ဒီသက္မဲ့အရာေတြကိုေတာင္ ကိုယ့္ပစၥည္းျဖစ္ဖူးတဲ့စိတ္နဲ႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာမ်ား ျပန္လိုဦးမလားဆိုျပီး ဘီဒိုႏွစ္ထပ္စာေလာက္ မပစ္ရက္ပဲ ခ်န္ထားခဲေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီပိုက္ဆံေတြဆိုတာ မနက္မိုးလင္းတိုင္း မထခ်င္ထခ်င္နဲ႕ ၾကဳံးရုန္းထ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႕ ခြဲခြါျပီး သူမ်ားစီးပြါးေရး တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္း သြားေရာက္ဝိုင္းကူလုပ္ေပး တန္ဖိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုရင္းလို႕ ျပန္ရလာတဲ့ ေခြၽးနည္းစာေတြပါ။ ဒါေတြကို ငါဘာလို႕မ်ား ျဖဳန္းမိပါလိမ္႕။
အဝတ္အစားေတြကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ျပီး ေနာက္တစ္ခ်က္သိလိုက္ရတာေတာ့ ဒီႏွစ္ႏွစ္ သုံးႏွစ္အတြင္းမွာပဲ အစိုးမရတဲ့ ခႏၵာၾကီးဟာသိသိသာသာ အသားပိုေတြပိုထြက္လာပါလားလို႕ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ႕ပဲ ဝေၾကာင္းကို လက္ခံလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ ဘီဒိုလဲရွင္းရင္း စိတ္ကိုလဲရွင္းရင္းကပဲ ေနာက္ထပ္ရွင္းစရာတစ္ခုက်န္ေသးတာကိုပါ ရွင္းပစ္ရမယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒီမလိုအပ္ပဲ တက္လာတဲ့ အဆီပိုအသားပိုေတြကိုပါ ရွင္းထုတ္ပစ္ဖို႕ပါပဲ။ အရင္စလုံးေရာက္ခါစက ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေလာက္ ျပန္ရေအာင္ကို မနည္းအားတင္းျပီးၾကိဳးစားရဦးမွာပါ။
ေနာက္မ်ားေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မလိုအပ္ပဲ ကိုယ့္ဆီမွာလာပံု မေနေအာင္ သတိ ဝီရိယထားျပီး ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမယ္။ ပိုလာမွရွင္းပစ္ရတာလဲ အင္မတန္ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥ ဆိုတာ ခုေတာ့ေကာင္းေကာင္းၾကီး သေဘာေပါက္သြားပါေၾကာင္း။ :(
ပိုလာတဲ့အဆီေတြရွင္းနည္းသိရင္ေျပာ...
ReplyDelete