အာဘုတီ ဝက္သက္ေပါက္ေနသည္

ဘေလာ့ မဝင္တာလဲ ၾကာျပီ အေၾကာင္းကေတာ့ပ်င္းေနတာနဲ႕ဘာဆိုဘာမွရည္ရည္လည္လည္ မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ တေန႕တေန႕ ေရေတာင္မနည္းခ်ိဳးေနရတာ။ ဒီၾကားထဲ ဝက္သက္ကလဲေပါက္ေသးတယ္။ သိပ္စိတ္ညစ္တာပဲ အသက္ၾကီးမွျပန္ေပါက္ရတယ္လို႕။ ငယ္ငယ္တုန္းကလဲ တခါ အေသအလဲ ေပါက္ျပီးသားကို။ မွတ္မွတ္ရရ ဂတုံးေတာင္တုန္း လိုက္ရေသးတယ္။  ေခါင္းေတြထဲအထိေပါက္လို႕။ ခုေတာ့အဲေလာက္လဲ မမ်ားပါဘူး။ အဖ်ားကလဲအဲတုန္းကေလာက္မၾကီးဘူး။ စလုံးက ဆရာဝန္ေတြကလဲ သေဘာေတာ့ေကာင္းရွာပါတယ္။ တကယ္ေနမေကာင္းမွန္းသိေတာ့ အမ္စီကို သုံးရက္ ႏွစ္ခါ ခြဲေပးတယ္။ ဒါနဲ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးပဲ အမ္စီေတြကို ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ယူျပီးဇိမ္ခံေနတယ္ ဆိုပါေတာ့။

ျပီးခဲတဲ့စေနေန႕ထဲကေပါက္လိုက္တာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေကာင္တေကာင္ေကာင္ ေစာ္လိုက္တယ္ထင္ျပီး ကုပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ကုပ္ေနခဲတယ္။ တနၤလာ အဂါၤ ေတာင္ရုံးသြားျပီး ပ်င္းလိုက္ေသးတယ္။ ဗုဒၶဟူးေန႕မနက္ေရာက္ေတာ့ ရုံးေရာက္တာနဲ႕ ခ်ိဳင္းနားက တလုပ္တေကာင္က သူ႕ကို SIT Testing လုပ္ခိုင္းတာ System အေၾကာင္း ဘာဆိုဘာမွမသိပဲ လာရစ္ေနတာနဲ႕ စိတ္ေတြရွုပ္စိတ္ေတြညစ္ ဘုေတြလဲပိုယားလာသလိုခံစားရတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ရုံးကေဆးခန္းမပိတ္ခင္ (ရုံးကေဆးခန္းက ၁၂ နာရီဆိုပိတ္ျပီ) အျမန္ေလးလစ္ေျပးလာျပီး ဆရာဝန္နဲ႕ျပေတာ့ ဆရာဝန္ကလဲ ဒါ chicken pox ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုျပီး အျမန္အိမ္ကိုျပန္ခိုင္းပါတယ္။ အဲအခ်ိန္မွာ အဖ်ားကလဲ ရွိေနတယ္တဲ့ အံ့ပါ့ အရင္ နည္းနည္းပါးပါးမ်ား ဖ်ားခ်င္နာခ်င္ရင္ေတာင္ သူမတူေအာင္ျငီးတတ္တဲ့သူမွာ ဖ်ားနာေနတာမသိဘူးဆိုတာ တသက္မွာတခါ ၾကဳံေတာင့္ၾကဳံခဲပါ။ လက္ရွိအေျခအေန အရဒါအေကာင္းဆုံးပဲဆိုျပီး အဲတုန္းကေတာ့ ရတဲ့အမ္စီေလးကိုင္ျပီး မန္ေနဂ်ာသြားျပတာေပါ့။ မန္ေနဂ်ာကလဲ သူ႕ကူးမွာစိုးလို႕လာမသိပါဘူး။ အဖုနီနီေတြ ျမင္တယ္ဆိုတာနဲ႕ အမ္စီေတြဘာေတြမလိုပါဘူး။ လိုသေလာက္ အိမ္မွာေန အိမ္ကေန အလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္ ဆိုျပီး ေျပာေတာ့တာပဲ။ ၾကဳံၾကဳံသမ် ဝမ္းသာစရာေတြၾကည့္လိုကိုဖစ္ေနေတာ့တာပဲ ဟီးဟီး။

အဲအစက ယားရုံယားတာဆရာဝန္ ေပးတဲ့ေဆးေသာက္ျပီးမွ အိပ္ယာေပၚ ဘုန္းဘုန္းလဲတာကလဲ စဥ္းစားစရာ။ ခုေတာ့ အဖ်ားလဲက် အယားလဲေျပသေလာက္ေတာ့ ရွိေနပါျပီ။  စိတ္ညစ္စရာကခုမွစမွာပါ။ ပစ္ထားခဲတဲ့ အလုပ္ေတြကလဲ ေတာင္လိုယာလိုပံုေနပါျပီ။ ထြက္ထားတဲ့ အနီဘုေတြ ေနရာမွာလဲ အမည္းဘုေတြအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းခ်င္ေနပါျပီ။ နဂိုထဲကမွ မျဖဴတဲ့အသား ခုေတာ့ အညိဳစက္အမည္းစက္ေတြနဲ႕ ရုပ္ဆိုးေတာ့မွာပဲ ေတြးရင္းနဲ႕ေတာင္ငိုခ်င္လာမိတယ္ ဟင့္။ ဒါ့အျပင္ အာဘုတီ အာဘုတီ ႐ိုက္ခ်င္စရာေလးပါ။ ဒီေလာက္ စေန တင္းေဂြ အပါအဝင္ ကိုးရက္ေလာက္ အိမ္မွာနားေနရတာကို တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ႏွစ္ဆယ္ေလးနားရီ ကိုဘယ္လိုမ်ားသုံးပစ္လဲ ကိုယ့္ဟာကိုေတာင္ အံ့ဩတယ္။ ဘီဒိုေလးရွင္းမယ္ အခန္းေလးရွင္းမယ္ မွန္တင္ခံုေလးရွင္းမယ္ စာေလးဖတ္မယ္ စာေလးေရးမယ္ နဲ႕ခ်ိန္လိုက္တာေတာ့စုံေနတာပဲ ျပီးေတာ့လဲ အခ်ိန္ေတြသာကုန္သြားတယ္။ ဘာမွလဲ မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ ေသခ်ာပါတယ္။ အပ်င္းေရာဂါကေတာ့ ၾကီးမားစြာစြဲကပ္ေနပါျပီ။ ဪတခုေတာ့ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလဲ အခ်စ္ေတာ္ ကိုကိုဒီ အကူအညီနဲ႕ အိုင္ဖုန္း ေဂ်းဘရိတ္ ဗာရွင္းအသစ္ တင္ျပီး အေသထိုင္ေစာ့ခ်င္း အလုပ္ပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ဘယ္ေတာ့ၾကည့္ၾကည့္ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ဓာတ္ပံု ႐ိုက္ ဖရိန္ ထဲ့ နဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေစာ့ေနျခင္းပါပဲ။ ေစာ့ထားတဲ့ပံု ဘေလာ့မွာတင္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားလိုက္ပါဦးမယ္။  :D